به نقل از «ایسکانیوز»

علی معلم دامغانی: دنیای شعر، دنیای هنجارهای مستقیم نیست

تاریخ انتشار: ۲ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۲۲۳۹۰۹

به گزارش ایسکانیوز از حوزه هنری، در ابتدای این مراسم که با حضور جمعی از شاعران ایران و کره جنوبی در حوزه هنری برپا شده بود، سعیده حسینجانی مدیر مرکز ترجمه حوزه هنری با اشاره به اینکه در بهار سال گذشته نخستین دیدار را با جمعی از شاعران و اهالی ادبیات کره جنوبی داشته‌اند، اظهار کرد: پس از آن دیدار متوجه شدیم که مشترکات بسیاری با اهالی ادبیات کره جنوبی داریم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ادامه، دیداری بین وزیر فرهنگ کره جنوبی و مسئولان مؤسسه ترجمه ادبی کره جنوبی و رئیس حوزه هنری شکل گرفت و طی آن دیدار، تفاهم‌نامه همکاری بین دو طرف امضا شد. طبق تفاهم‌نامه مرکز ترجمه حوزه هنری با مؤسسه ترجمه ادبی کره جنوبی، بر پاره‌ای همکاری‌های دوجانبه تأکید شد که نخستین گام از آن مجموعه اقدامات، ترجمه و انتشار دو مجموعه کتاب حاوی گزیده اشعار شاعران معاصر دو کشور بود. خوشبختانه، هم طرف کره‌ای و هم طرف ایرانی با همت و عزم خوبی کار را پیش بردند و توانستیم زودتر از آنچه که برآورد می‌کردیم این گام مهم را در روابط فرهنگی دوجانبه برداریم.

**معلم دامغانی: شعر با عشق شروع شده است

علی معلم دامغانی، شاعر و پژوهشگر ادبی پیش‌کسوت کشور، از مهمانان ویژه این مراسم بود. وی در سخنانی در باب حقیقت شعر، اظهار کرد: از گذشته‌های دور و زمانی که بشر شروع به شعر گفتن کرد، شعر با عشق شروع شد و عشق نیز با انسان و انسان، هم مرد و هم زن بود. از آنجایی که انسان‌ها حرف‌های نوازشگرانه برای هم داشتند و برای دلربایی از هم، شعر گفته‌اند و این ماجرا تا به امروز ادامه داشته است.

وی افزود: روستایی‌ها در ایران هنوز هم این گونه شعر می‌گویند و شعر را نه برای چاپ و انتشار، بلکه برای نوازش و محبت استفاده می کنند.

معلم دامغانی گفت: دنیای شعر، دنیای هنجارهای مستقیم نیست. مانند دنیای موسیقی، در دنیای موسیقی هیچ کسی یک نت را تا ابد ادامه نمی‌دهد. شعر «کیم سان وو» هم به همین شکل است و هنجار و هماهنگی‌اش همین طور است. حرف‌هایی است که مانند جویبار پیچ و تاب می‌خورد و مخاطب را به مقصد می‌رساند.

این شاعر پیش‌کسوت کشور در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اشعار «مون تائه جون» عنوان کرد: شباهت‌های زیادی بین شعر ایران و کره جنوبی وجود دارد. بسیاری از تشبیه ها و استعاره ها در شعر دو کشور وجود دارد. به طور مثال وقتی می‌گوییم شکوفه از خیلی چیزها حرف زده‌ایم. شکوفه به معنای بهار، نسیم، شکفتن و ... است. شکوفه های هلو نیز در بهار فوق العاده زیبا است. این نوع طبیعت گرایی در شعر کره جنوبی قابل توجه و مهم است.

وی خاطرنشان کرد: سوغات سرزمین‌های شرقی شعر است و از اقیانوس آرام تا اقیانوس اطلس می‌توانیم تا ابد برای هم شعر بفرستیم.

**نظری: شعر کره جنوبی پر احساس و عاطفی است

فاضل نظری، معاون هنری حوزه هنری، نیز در این مراسم با تاکید بر اینکه شعرهای شاعران کره جنوبی خوب، پر احساس و عاطفی است، عنوان کرد: شعرهایی که در دو کتاب حاضر خواندم، حتی بعد از ترجمه هم اشعار خوبی بودند و چیزی از شعر بودنشان کم نشده بود.

وی همچنین گفت: احساس می‌کنم هم شاعران ایران و هم مردم ما، از شعرهای اینچنین که به زبان فارسی ترجمه می شود استقبال کنند. چرا که مردم ایران شعر را خیلی دوست دارند و مثل این است که بگوییم انسان به آب و غذا احتیاج دارد، ایرانی‌ها هم به آب و غذا و شعر احتیاج دارند.

این شاعر کشور افزود: بزرگ‌ترین شخصیت‌های فرهنگ ایران، همه شاعر بوده‌اند؛ رهبر ایران شاعر است و به همین جهت شاعر بودن در ایران هم کار آسان و هم کار سخت و دشواری است. از همین رو باید بگویم من شاعر نیستم و حرف های دلم را نوشته‌ام.

**«کیم سان اوو»: همه ما عشق و صلح می خواهیم

خانم «کیم سان اوو» شاعر کره جنوبی نیز با اشاره به بازدیدی که از نمایشگاه های عکس و کاریکاتور و مقبره شهدای گمنام حوزه هنری داشته است، اظهار کرد: در کره جنوبی نیز خبر کشتار میانمار منتشر شد و پیگیر این مسئله بودم. خیلی ها در این فاجعه کشته شدند و در آن شرایط فکر کردم که چقدر در روی کره زمین کوچک هستم و چه کاری از دستم بر می‌آید؟ در کره نتوانستم کار خاصی انجام دهم و تنها عزاداری و دعا کردم.

وی اظهار داشت: به عنوان یک ادیب به تهران آمدم و فهمیدم که ایرانی‌ها هم مانند من، این موضوع برایشان بسیار جدی است. به این فکر افتادم که همه ما، عشق و صلح می‌خواهیم، چه کره‌ای و چه ایرانی، هم فکری و یک خط مشترک با هم داریم. مزار شهدای گمنام هم بر روی ذهن من تاثیر زیادی داشت.

این شاعر کره جنوبی همچنین گفت: همین لحظه می‌توانیم اختلاف و تنش بین کشورها و قبیله‌ها را ببینیم و فکر می‌کنم اوضاع این گونه کره زمین به زودی حل نمی‌شود. هر روز خشونت در سراسر دنیا بدتر می‌شود و از خودم سوال می کنم که باید به عنوان یک شاعر چه کار کنیم و احساس می‌کنم شاعران ادبیات ایران هم مثل من این دغدغه را داشته باشند. باید سعی کنیم نسبت به آینده خوشبین باشیم و با جوانه‌های عشق، صلح را گسترش دهیم.

**«مون تائه جون»: شاعران ایرانی به دنبال همدردی هستند

«مون تائه جون» دیگر شاعر کره جنوبی نیز اظهار داشت: فاصله ایران تا کره جنوبی بسیار دور است. خانه من در کره جنوبی پشت کوه است و برخی از شعرها را صبح زود نوشته‌ام. در آن فضا حس خاصی داشتم و بعد از خواندن ترجمه شعر علی معلم دامغانی دیدم که احساسم شبیه به این شاعر بوده است.

وی ادامه داد: سعدی را می‌شناسم و شعر «بنی آدم اعضای یکدیگرند» را از این شاعر ایرانی خوانده ام و بسیار تحت تاثیر قرار گرفته ام. اگر مردم غم داشته باشند، من هم همان حس را دارم. حوزه هنری شعرهای ایران را به زبان کره ای ترجمه کرد و توانستیم شعرهای ایران را بیشتر بخوانیم و هر شعری خواندم این نتیجه را گرفتم که شاعران ایرانی سعی می کنند همدردی کنند. من هم مثل شاعران ایرانی می خواهم با شعرم از ارتباط بین انسان‌ها بگویم و خوشحال شدم که بین ادبیات دو کشور مشترکات زیادی پیدا کردم.

موسی بیدج، شاعر و مترجم ادبیات عرب، نیز با بیان اینکه برای دومین بار با شاعران کره‌ای ملاقات می کنم، اظهار کرد: علاقه‌مند شعر شاعران جهان هستم و شعرهای زیادی خوانده‌ام. اما از کره جنوبی کمتر شنیده بودم. خوشحالم با شعر دنیای دیگری آشنا می‌شوم. در شعر «کیم سان وو» دیدم که برای محمود درویش شعر گفته‌اند و من هم آثار این شاعر فلسطینی را ترجمه کرده‌ام و برای مرگش شعری سروده‌ام.

عباسعلی براتی‌پور، شاعر پیش‌کسوت کشورمان، نیز عنوان کرد: شعر در هر زبانی، تخیل را به همراه دارد. شعرهای شما، زلال، پاک و دارای اندیشه ناب است و این را به من رساند که ممکن است انسان‌ها به زبان‌های مختلف صحبت کنند، اما اندیشه آن‌ها مشترک است.

جمعی دانشجویان زبان کره جنوبی نیز در این برنامه حضور داشتند و برخی از این دانشجویان اشعار شاعران کره‌ای را خواندند که مورد توجه و استقبال شاعران کره‌ای و ایرانی حاضر قرار گرفت.

در این مراسم شاعرانی ایرانی همچون فاضل نظری، علیرضا قزوه، عبدالحمید ضیائی و موسی بیدج به شعرخوانی پرداختند. از دیگر شاعران حاضر در این مراسم می‌توان به قادر طراوت‌پور، مجید سعدآبادی، محمدسرور رجایی، محمدجواد آسمان و ... اشاره کرد.

براساس این گزارش، گزیده شعر شاعران معاصر کره جنوبی با ترجمه فارسی با عنوان «خواب زیر شکوفه‌های هلو» توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده و به صورت متقابل در کشور کره جنوبی نیز گزیده شعر شاعران معاصر ایران با ترجمه کره‌ای با عنوان «دیوانه‌وار به آسمان آبی نگاه کردم» به چاپ رسیده است.

502

سعیده حسینجانی ادبیات کره جنوبی وزیر فرهنگ کره جنوبی علی معلم دامغانی

منبع: ایسکانیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۲۲۳۹۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونه آنفلوآنزای اسپانیایی ۱۹۱۸ جهان را دگرگون کرد

خبرگزاری علم‌وفناوری آنا- هدا عربشاهی: عنوان عالم‌گیری آنفلوآنزای اسپانیایی برای ما مردم زیسته در سومین دهه قرن ۲۱ که دیری نیست از کابوس کووید-۱۹ تقریبا رهایی یافته‌ایم، خیلی غریب نیست. ویروس آنفلوآنزا اوایل سال 1918 در صبحی بهاری از تب و گلو درد آشپز کمپ فانستن در درمانگاهی در ایالت کانزاس به ثبت رسید. نام این آشپز آلبرت گیچل بود. تا ظهر همان روز در درمانگاه بیش‌از صد مورد گلودرد و تب و سردرد گزارش شد.

در هفته‌های بعد، تعداد بیماران آنچنان زیاد شد که افسر پزشک مخصوص کمپ درخواست کرد سوله‌ای برای اسکان همۀ آنها تهیه شود. شاید این آشپز نگون‌بخت نخستین فرد مبتلا به آنفلوآنزای اسپانیایی نبوده باشد. از سال ۱۹۱۸ تا روزگار کنونی مردم پیوسته دربارۀ نقطۀ آغاز این عالم‌گیری گمانه‌زنی کرده‌اند.

کتاب سوار رنگ‌پریده به قلم لورا اسپینی که به تازگی با ترجمه ساقی نخعی‌زاده و به‌همیت نشر آفتابکاران منتشر شده با پیش‌گفتاری مسعود یونسیان آغاز می‌شود. یونسیان که خود استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران است دربارۀ این کتاب ارزشمند معتقد است که هرچند نویسنده این کتاب را در سال ۲۰۱۷ نوشته یعنی دو سال قبل از بروز عالم‌گیری کووید-19 ولی بسیاری از موضوعاتی که در این کتاب به آنها پرداخته شده آنچنان شبیه مشکلاتی‌اند که در پاندمی اخیر تجربه کرده‌ایم که خواننده ممکن است تصور کند این کتاب بعد از رخداد ویروس کرونا در جهان و در سال ۲۰۲۰ به نگارش درآمده است.

از نکات برجستۀ کتاب لورا اسپینی این است که او در شیوۀ نگارش کتاب ضمن انطباق با اصول مدرن اپیدمیولوژی به این اثر ماهیتی رمان‌گونه داده به‌گونه‌ای که خواننده را مشتاق و ترغیب به مطالعه آن می‌کند. 

مسعود یونسیان می‌گوید که کلیه فصول کتاب را بعد از ترجمه خوانده و از دقت و امانت‌داری ساقی نخعی‌زاده در مقام مترجم، به شگفت آمده و از این‌رو، به‌عنوان متخصص اپیدمیولوژی مطالعۀ این کتاب را نه فقط رای عموم جامعه مفید دانسته که به‌ویژه برای استادان و دانشجویان رشتۀ اپیدمیولوژی ضروری می‌داند.

مقالات اسپینی را مجلات نشنال‌جئوگرافیک، نیچر، اکونومیست و دیلی‌تلگراف منتشر کرده‌اند. او همچنین دو رمان به نام‌های «دکتر» و «زندگان» و یک کتاب در حوزۀ تاریخ شفاهی به نام «خیابان مرکزی: سیمای یک شهر اروپایی» نوشته است.

اسپینی در «سوار رنگ‌پریده» داستان این بیماری عالم‌گیری کم‌توجه شده را بازگو می‌کند و از هند تا برزیل، از ایران تا اسپانیا و از آفریقای جنوبی تا اوکراین آن را ردیابی می‌کند. او با تکیه بر یافته‌های آخرین تحقیقات در رشته‌های ویروس‌شناسی، همه‌گیرشناسی، روان‌شناسی و اقتصاد فاجعه‌ای را روایت می‌کند که پیامدهایش طی چند دهه عالم بشریت را دگرگون کرد و امروزه هم همچنین اثرش را به رخ می‌کشد. کتاب سوار رنگ‌پریده تاکنون به بیست زبان دیگر ترجمه شده است.

انتهای پیام/